XFP (10 Gigabit Small Form Factor Pluggable) to rodzaj transceivera przeznaczony do szybkich sieci komputerowych i telekomunikacyjnych używających światłowodów. Został zdefiniowany przez branżę w 2002 roku, razem z interfejsem do innych elektrycznych komponentów, zwanym XFI.

Moduły XFP mają funkcję hot-swap i są niezależne od protokołu komunikacyjnego. Zwykle działają na długościach fal bliskich podczerwieni – 850 nm, 1310 nm lub 1550 nm. Znajdują zastosowanie głównie w sieci 10 Gigabit Ethernet, światłowodach o prędkości 10 Gbit/s, sieci SONET (synchroniczna sieć optyczna) na prędkościach OC-19, w synchronicznej sieci optycznej STM-64, sieci OTN o prędkości 10 Gbit/s (OTU-2) oraz równoległych linkach optycznych. Mogą działać na pojedynczej długości fali lub używać techniki WDM (zwielokrotnienia długości fali).

Zawierają cyfrowy panel diagnostyczny, który umożliwia zarządzanie urządzeniem, dodany w standardzie SFF-8472. Moduły XFP korzystają ze złącza światłowodowego typu LC aby uzyskać większą gęstość.

Specyfikacja XFP została stworzona przez XFP Multi Source Agreement Group. Jest to nieformalna grupa branżowa, nie wspierana oficjalnie przez żadną instytucję. Pierwsza specyfikacja została opublikowana 27 marca 2002 roku, a upubliczniona 19 lipca 2002 roku. 31 sierpnia 2005 wprowadzono drobne zmiany. Przewodniczącym grupy XFP był Robert Snively z Brocade Communications Systems, a redaktorem technicznym Ali Ghiasi z Broadcom. Ich strona internetowa funkcjonowała do 2009 roku.

XFI

Zgodnie ze specyfikacją XFP opublikowaną przez MSA, XFI jest elektrycznym interfejsem typu czip do czipa o prędkości 10 gigabitów na sekundę. XFI zapewnia pojedyncze pasmo biegnące z prędkością 10,3125 Gbit/s i działa w schemacie kodowania 64B/66B. Często używa się serializatora/deserializatora (SerDes) do konwertowania z szerszych interfejsów takich jak XAUI, który ma 4 pasma biegnące z prędkością 3,125 Gbit/s w kodowaniu 8B/10B.

Rozmiary

Wymiary transceiverów XFP są trochę większe od transceiverów SFP. Wymiary takie zostały zastosowane m. in. w celu umożliwienia dołączenia radiatora (rozpraszacza ciepła) i tym samym zwiększenie chłodzenia.

Obudowa transceiverów XFP jest mniejsza niż obudowa transceiverów XENPAK wypuszczonych niecały rok wcześniej. Niektórzy sprzedawcy zapewniali oba transceivery albo następniki XENPAK zwane XPAK i X2.

Typy XFP

Transceivery XFP dostępne są w kilku typach, co pozwala użytkownikowi wybrać odpowiedni transceiver dla każdego połączenia i zapewnić wymagany zasięg optyczny. Moduły XFP można podzielić na następujące kategorie:

• XFP SR – długość fali 850 nm, dystans maksymalny 300 m
• XFP LR – długość fali 1310 nm, dystans maksymalny 10 km
• XFP ER – długość fali 1550 nm, dystans maksymalny 40 km
• XFP ZR – długość fali 1550 nm, dystans maksymalny 80 km